Veel te vertellen

Goedemorgen lieve vrienden,

De cholera rukt op vanuit Malawi: In Chipata, een km of 80 hiervandaan aan de grens met Malawi is de ziekte al geconstateerd. Er was al een maand of zo een cholera epidemie in Malawi en nu komt er langdurig noodweer Freddy bij waardoor ik las dat zowel Artsen zonder Grenzen als Unicef de situatie daar als zeer heftig betitelen. Er zijn in Malawi en Mozambique al veel doden gevallen. En Malawi is straatarm, dat helpt de situatie niet, triest. Gelukkig is Freddy weggetrokken maar de gevolgen voor Malawi zijn nog lang merkbaar.

Wij zijn in dat kader mee geweest naar een voorlichting over cholera op een lagere school. Er werd door de verpleegkundige verteld over het belang van goed handen wassen, zeker na toiletbezoek maar ook voor en na eten van iets. En er werd aan de kinderen voorgedaan wat goed handen wassen is. Daarna zijn de toiletten en andere ruimten bekeken en er werd geconstateerd dat er nauwelijks toiletpapier wordt gebruikt en er geen mogelijkheid bij de toiletten was om handen te wassen. Het gebrek aan toiletpapier is een geldkwestie, moet van de overheid komen. Er wordt een verslag van de bevindingen gemaakt en over twee weken gecontroleerd of deze zaken beter geregeld zijn.

Bij een van de outreaches werd er tussen het wegen van de kindjes door een voorstelling gehouden door een theatergroep over Gender Based Violence, mishandeling door (meestal) mannen van (hun) vrouw, om vrouwen bewust te maken dat dat niet normaal is en dat ze aangifte moeten doen. Dat komt hier blijkbaar veel voor. Ik vroeg mijn hulp Theresa wie er bij haar thuis de baas is, zonder aarzelen en met een lachje van naar de bekende weg  vragen, haar man. Ik heb niet durven vragen naar GBV, ook niet in zijn algemeenheid.

Gisternacht bezocht Leopold een patiënt in het ziekenhuis. Op de terug weg zag hij vlakbij huis voor zich een luipaard lopen, die de bosjes inschoot toen de auto naderde. In het wildpark is het al bijzonder als je een luipaard spot, laat staan erbuiten! Dus de waarschuwingen over ons woongebied zijn niet overdreven. Leopold heeft wel even zijn autoramen gesloten.

Op zondag melden we ons om 6.30u bij de ingang van het park, heerlijk een vroege drive met eigen auto, gewapend met camera, verrekijker, water, banaantje en een scone. Niets zo fijn als met eigen auto in het park een beetje rondrijden, kijken en luisteren naar alle geluiden van de natuur, altijd weer leuk.

Tot we in een heel klein bebost paadje vast kwamen te zitten in de modder en ondanks 4x4drive, diflock etc er met geen mogelijkheid uitkwamen, we draaiden er bij elke poging dieper in. En geen bereik op mijn telefoon. We kregen de kriebels bij het doemscenario: krantenkoppen, olifant die auto vermorzelt op zijn weg, verhongeren. En om ons heen dicht struikgewas en weten wat daar allemaal in huist, dus eruit gaan was absoluut geen optie, hoewel Leopold dat natuurlijk wel als mogelijkheid zag. Zijn werktelefoon hadden we ook bij ons en die heeft twee providers waarvan er een bleek nu en dan even bereik te hebben. Zo konden we na een uur zweten de dienstdoende Matthew bij de gate bellen en na 2 uur werden we uit de modder getrokken tot onze grote opluchting. We zijn wel de hele dag enigszins van slag geweest! (Ik moest denken aan Sjors en Sjimmie in Afrika waar ze in de potten van de kannibalen belandden, ook door onwetendheid).

Kennelijk is de vleermuizentijd voorbij maar nu trekken termieten snelle, grote rode sporen op de muren. Ze maken soort omhulsel om zich heen om niet uit te drogen en trekken een koraalachtig spoor op de muur. De eerste keer is dat door de huismeester behandeld maar dat ruiken we nu na een paar weken nog. Dus wij steken het af en besproeien met zout water (bio- manier gegoogled), het houdt ze even tegen maar een dag later zijn ze er weer. En vanmorgen al 5 kleine padden buitengezet, dus is het nu kennelijk paddentijd. Moeilijk te vangen want ze springen hoog! Het devies: het bed  s‘morgens goed dichtstoppen en de klamboe zorgvuldig beestendicht neerlaten. Ik krijg er wel een beetje de kriebels van moet ik zeggen, telkens zo’n springer in mijn ooghoek!

Vanmiddag hebben we een werklunch met Jef, die de bouw van het klaslokaal gaat verwezenlijken en waakt over de door jullie geschonken financiën. Als de planning na vanmiddag helder is gaan we naar Rabecca, die verrukt zal zijn. We zullen foto’s maken en ze met jullie delen!

Deze editie van de blog wordt wel erg lang dus ik stuur het maar vast rond, veel plezier met onze belevenissen en jullie veel genoegen met de lente die eraan komt!

Veel liefs van Leopold en Threes