maandag 2 oktober

Onze gasten Jan en Nicolette zijn inmiddels ruim 2 weken bij ons, heel gezellig! We zijn afgelopen weekend weer naar het wildpark geweest met zijn vieren, wat altijd aangenaam is. Dus voor jullie toch maar weer wat wildfoto’s om een beetje mee te genieten. Gistermiddag geluncht bij Dorica, die een typisch Zambiaans retaurant in Mfuwe runt, met een enorme hoeveelheid nsima, zie foto, en heerlijke kip en pompoenblad.

Van tevoren zijn Nicolette en ik 2 dagen gaan koken bij Mizosi, die me had gevraagd haar en haar twee koks wat Europese gerechten te leren koken en vooral ook de planning in de keuken te laten zien. Mizosi heeft een lodge op een km of 20 van het wildpark. Hier komen doorgaans Zambianen maar ze wil wat meer toeristen trekken, vandaar. We hebben hele leuke dagen gehad met haar, Bornface en Philemon en volgens mij vond iedereen het eten heerlijk. Mizosi was heel enthousiast over het geleerde en noemt het haar new restaurant! Nu ga ik volgende maand weer een paar dagen om nog wat te koken met ze, verheug ik me nu al op.

Vorige week kwam meneer Zulu achterom, Nicolette en ik zaten aan de koffie en Jan zat binnen op hoorafstand. Meneer Zulu kwam hulp vragen want zijn zoon moest voor 1 oktober zijn Medical School–geld in Lusaka betalen en hij kreeg pas zijn maisopbrengst eind oktober betaald van de regering. Eigenlijk zeg ik bij alles wat ik in deze zin lastig vind (ik gun het iedere vrager met heel mijn hart) dat ik het echt met mijn husband moet overleggen. Maar meneer Zulu was behoorlijk persistant en pakte uit zijn fietstas een keurige map met de rekening van de Medical School, ook nog even een bewijs dat zijn tweede zoon wiskunde studeert (ook duur) en een rekening van de elektriciteismaatschappij, allemaal erg kostbaar! Dus dan snapten wij zijn probleem wel. Toen ik vroeg hoe ik zeker kon weten dat ik het terugkreeg, zei hij dat hij Jehova Getuige was en dat in vers huppeldepup letterlijk staat dat wat je als Jehova leent je ook moet teruggeven. Toen waren wij natuurlijk verkocht en Nicolette zei, zullen we het samen doen? Jan had met een handgebaar al aangegeven dat hij hier niets mee van doen wilde hebben, hij dacht er het zijne van. Hij schreef nog wel even een schuldbekentenis en liet die ondertekenen door meneer Thomson Zulu met telefoonnummer en de belofte dat hij ons echt eind oktober gaat terugbetalen, we wachten en hopen, maar volgens Wieke en Robert die hier al jarenlang ervaring mee hebben zou dit de eerste keer zijn!

Diezelfde dag vroeg de tuinman Simon extra geld want zijn business ging slecht en ook onze single moeder-hulp Yvonne, die weer zwanger is, vroeg geld om haar huis te verbouwen. Mijn koffie-gesprekken met haar over veilig vrijen, condooms en zelfbeschikking hebben dus niet veel effect gehad helaas. Het lijkt een hele trieste bodemloze put.

Morgen nemen we afscheid van Nicolette en Jan met een vegetarische feestmaaltijd bij Benson en zijn we twee weekjes samen voor de laatste vrienden ons bezoeken.

Fijne dag allemaal en alle liefs van Leopold en Threes