zaterdag 21 januari

Peter komt aanlopen met de sleutel van het huis, wat een verschil! Een heuse keuken, logeerkamer, woonkamer met overdekt terras, badkamer met apart toilet en eveneens warm water, luxe! En een BBQ plaats in de tuin, heerlijk vooruitzicht. Oeps, klein detail: er staan amper meubels in, geen eettafel en stoelen, geen bank of luie stoel, geen tuinstoel. Wij blanken hebben altijd wel iets te zeuren maar toch maar even een lijstje behoeftige meubels aan hem meegegeven. Hopelijk is er een soort opslag waar ze uit kunnen putten, want ik kan me niet voorstellen dat we dat allemaal aan moeten schaffen voor een jaar. Wel zijn er bedden met ernstig afgerakte matrassen die we met liefde vernieuwen, dus logees, weest gerust!

Over Peter gesproken: hij biedt met een smekend gezicht aan het huishouden en de tuin te doen voor ons. Maar voor het huishouden had ene Yvonne zich al via via gemeld, een gescheiden vrouw die goed Engels spreekt en haar inkomen heeft zien dalen door vertrek van diverse dokterspoetshuizen. Hier in ons leenhuis is er een Aaron en een Simon die huis en tuin bijhouden. Dit blijken zeer geliefde baantjes, om bij blanke dokters te werken. En dan komen ze als je niet uitkijkt elke dag, ik moet er niet aan denken om elke dag iemand om me heen te hebben, bovendien wat is huishouding doen? Met een bezempje de vloer aanvegen, poetsen, maar hoekjes zijn niet om te poetsen en er zijn best veel hoekjes, en als je wilt de was doen (met de hand en indien nodig een staalborstel!) Van mijn Brax broeken blijft na een jaar niet veel over, vrees ik. Dus eigenlijk is dit ook ontwikkelingswerk want door deze baantjes kan hun kind naar school. Peter heeft geen ervaring als tuinman, bovendien is hij mij te flegmatiek en hij spreekt amper Engels, en aangezien ik houd van proactieve mensen om me heen lijkt hij niet de aangewezen persoon en gaan we hem teleurstellen.

Vanochtend heb ik een paar uur op de röntgen doorgebracht met Sarah, eerst gekeken en toen wat foto’s gemaakt. Het was leuk maar ik was ook geschokt over het gebrek aan kennis van met name stralen hygiëne zoals dat in vaktaal heet. Kort gezegd is straling schadelijk maar röntgen is voor de diagnostiek belangrijk om te weten wat er loos is dus eigenlijk een keuze tussen twee slechten. Ik heb altijd geleerd dat het dus zaak is om het te bestralen gebied zo klein mogelijk te maken. Bovendien geeft een te groot stralingsveld een slechte kwaliteit foto. Dit alles werd met voeten getreden dus ik begrijp nu het commentaar van de artsen. Wel een boeiend kijkje in de keuken! Leopold heeft mee zaalronden gelopen in het ziekenhuis, hier komen zijn ervaringen:

Eerst maar nog eens even over de poli die ik draai, in de ochtend ben ik er alleen, een verademing wat een rust! Als de sloomste zuster er niet is kan er gelachen en gewerkt worden. Patiënten waarderen het zeer als ik een paar woorden Chewa, lokale taal, probeer te spreken. Vooral als ik het verkeerd uitspreek liggen ze dubbel. Ik neem mij voor iedere dag twee nieuwe woorden van de verpleegkundigen te leren. Medisch gezien veel afwijkingen, hier gaan ze pas naar de dokter als het echt niet meer gaat waardoor veel ziekten al vergevorderd zijn en niet meer goed te behandelen. Er is veel TBC en AIDS met de meest vreselijke infecties. Malaria is ver teruggedrongen door muggenbestrijding en klamboes die onder de bevolking m.n. voor de kinderen worden uitgedeeld.

Vandaag met de diensdoende Engelse collega haar zaalronde meegelopen om wat feeling met de rest van het ziekenhuis te houden en te zien hoe de door mij naar de afdeling verwezen patiënten het maken. Overlijden is schering en inslag, op de 80 bedden interne overlijden er zeker 1-2 patiënten per dag. Mede doordat er onvoldoende mogelijkheden zijn voor diagnostiek en of behandeling, aan alles is er gebrek.

Dadelijk gaan we een eindje fietsen gewapend met fototoestel, wie weet komen we met wat leuke kiekjes van het binnenland terug!

Muyende bwino (tot ziens) en fijn weekend!

Liefs Leopold en Threes