29 november

29 november 2017

De regentijd is begonnen met af en toe fikse buien, onweer en een iets lagere temperatuur, nog wel heet maar niet meer 44 graden zoals in oktober gelukkig.

Heel fijn maar wat me tot op heden meeviel nl kruipende en vliegende beestjes, zijn er nu in overvloed, brrrr. En het komt het liefst allemaal naar binnen met het gevolg dat soms 's avonds de hele kamer volzit met keihard vliegende torren die in mijn haar landen of in mijn blouse, my worst nightmare! Vliegende mieren die heel hard om je hoofd zoemen, slangetjes op de drempel, gekko's op de muur en heel hard lopende schorpioenspiders heten ze geloof ik, akelig! Die lopen zo hard dat ik ze niet eens kan fotograferen! En dan niet te vergeten de kakkerlakken, groter dan ooit. Ja, daar krijg je jeuk van he? Nou, ik ook. Leopold is zoals met veel dingen wat lakonieker maar dit vindt ook hij geen feest.

Bij dit ongemak hebben we ook nog een instabiel internet en constant powercuts, wat het leven hier wat saai maakt, want dan is op enig moment telefoon leeg, e-reader leeg, computer leeg, geen cake bakken of koekjes, enfin dan maar mindfull afwachten tot er weer stroom is. Ik vind altijd wel iets te doen hoor, maar in zo'n geval moet ik om iets zinvols te vinden wat dieper graven.

Vandaag afscheid genomen van de hulp Yvonne die in afwachting is van haar baby over een paar weken. Op mijn vraag of de vader in beeld is begreep ik voorlopig niet omdat die met het weinige dat hij verdient zijn eigen familie onderhoudt.

Waar moet dit naar toe vraag ik me af, ik weet het niet en dat maakt me triest. Ik ben bang dat zolang vrouwen ondergeschikt zijn en geen nee durven zeggen bij seks, laat staan gebruik van een condoom kunnen eisen, er geen oplossing is. En de vrouw draait op voor de gevolgen nl een bestaan bij elkaar krabbelen met kinderen zonder vader door tomaten verkopen of poetsen bij de weinige blanken hier.

Er was nog één oom die Mary graag wilde bezoeken. Mijn enige voorwaarde was dat het een beetje in de buurt moest zijn want na Chadiza vond ik de lange, hete, kuilige tochten met een overvolle auto wel mooi geweest. Benson zei dat het nearby was, fijn. Nu is een beetje in de buurt sowieso al een rekbaar begrip maar hier in Zambia oneindig rekbaar, bleek later. Na anderhalf uur rijden met weer een tjokvolle auto kwamen we eindelijk aan in Katumba, een dorpje zowat evenver als Chadiza, ook dichtbij Mozambique. En ik had niet getankt want voor nearby had ik nog zeker genoeg benzine.

Lang verhaal kort: Ik kneep hem enorm onderweg of we niet stil zouden vallen maar we hebben het gered met de benzine gelukkig en Mary heeft een half uur kunnen genieten van het weerzien met de oom. Helaas geen tijd voor nsima, ik wilde echt voor het donker terug zijn. Wel een familiefoto en een warm afscheid waarbij ik deze keer een enorme haan aangeboden kreeg, levend wel te verstaan! Die komt weer geslacht en wel onze kant op een dezer dagen.

Nelly, het schoolmeisje met verlamming na miskraam, gaat enorm vooruit nu ik haar elke week ophaal voor fysiotherapie, elke week vraagt ze verwachtingsvol of ik volgende week weer kom, of course Nelly, heerlijk dat ik iets nuttigs voor je kan doen. Het is voor ons ongelooflijk he, dat een afstand van een km of 8 niet te overbruggen is om belangrijke fysiotherapeutische ondersteuning te krijgen omdat vervoer te duur is. Terwijl het voor Nelly allesbepalend is voor haar verdere leven. Ze wil in februari weer naar school dus we zullen George de taxichauffeur geld geven om haar tot februari naar de fysio te brengen. Ik had hier een Engelse roman liggen die ik haar gaf zodat ze als ze moet wachten kan lezen, bijna genant zo blij als ze ermee was, kennelijk een hele luxe, een boek!

Taxi Theresa is een van mijn taken geworden in dit Zambiaanse jaar en ik moet zeggen dat het zinvol voelt.

Leopold en ik gaan komend weekend voor de laatste keer naar het wildpark, nog een keer op selfdrive en wilde dieren spotten, heerlijk!

Ik wens jullie een fijne dag en wij gaan aftellen!

Liefs Leopold en Threes

Foto’s

10 Reacties

  1. Nelleke Hartmanns:
    29 november 2017
    Wat een mooi verhaal weer Threes, en wat een bikkel ben je met al dat ongedierte.
    Sinterklaas is hier in het land met ongetwijfeld weer heel veel cadeautjes voor kinderen en daar zit vast geen plastic-flessenkar bij. Wat een tegenstelling!
    Fijn voor Nelly dat taxi Theresa er nog is en mooi om te lezen dat het voor jou ook fijn is om te doen.
    Sterkte met ontberingen qua stroom en water, nog even volhouden! Die mango's zijn fijn om je op te verheugen lijkt me en veel plezier samen bij de grote dieren in het wildpark ;-)

    Liefs voor jullie en dikke kus, Nel
  2. Karen:
    29 november 2017
    Fijn dat het wat is afgekoeld, maar die beestjes, lekker zeg! Misschien een paar roosteren? Wat naar voor Yvonne zeg, oneerlijke wereld is het!
    Neem maar wat mango's mee naar NL! Groetjes aan Ginger in het wildpark en aftellen kan bijna gaan beginnen!

    Liefs Karen en Blessing/Hope/Beauty ;)
  3. Ans v Hees:
    29 november 2017
    Brrrr ik zou er niet aan moeten denken al dat ongedierte in huis Ik vind dat je er nog redelijk rustig onder blijft en je hebt er prachtige foto's van gemaakt.En inderdaad wat een tegenstellingen als ik bedenk wat onze kleinkinderen krijgen als Sinterklaas in het land is .Ik vind dat plastic speelgoedje trouwens prachtig gemaakt .Geweldig dat jullie er voor zorgen dat Nelly tot februari fysio krijgt en ze zullen in febr taxi Theresa wel erg gaan missen daar .Wieke heeft een mooi verhaal verteld bij Max wat ze in Zambia voor elkaar krijgt met de donaties uit Nederland ,geweldig resultaat .
    Lieve Threes en Leopold sterkte met de hoosbuien slechte internet en powercuts en een fijn weekend in het wildpark .
    Gr Ans en Han
  4. Rian:
    29 november 2017
    Wat een diversiteit aan beestjes Brbrbr ik zou er ook naar van worden. Chapeau voor al jullie goede werk daar! Het is ongelooflijk zo'n verschil in werelden...................... Konden we maar meer gelijkheid voor alle mensen krijgen.....
  5. Nori:
    29 november 2017
    Wat doe jullie toch bijzondere dingen en het maakt zoveel verschil op een Afrikaans leven ! Mijnvriendin Marjan met wie ik inOeganda was en hetzelfde meemaakte zei altijd dar het zoveel gezondheidswinst zou opleveren als die vrouwen tegen die mannen zouden zeggen: “zonder condoom kom je er niet in “ .. Haha ik zie mensen fronsen maar het is echt zo , een simpele krachtige doeltreffende boodschap die echter totaal niet werkt !! Wij hebben hier in Nederland Afrikaanse vrouwen met HIV die behandeld worden maar waarvan de man dat niet weet , en die heeft het natuurlijk ook en verspreidt hetvrolijk verder. Ik neem aan dat dat ookbij jullie het respect voor de Afrikaanse vrouwen wel is doorgedrongen , zij moeten zoveel ballen in de lucht houden . Geniet nog van jullie laatste periode daar en Be careful , hartelijke groet Nori
  6. Ton en Maria:
    30 november 2017
    Wat een geweldige foto's, ondanks dat die beestjes lastig zijn!
    Het was weer een indrukwekkend verslag! Veel succes jullie laatste weken en heel veel plezier als jullie voor de laatste keer het wildpark bezoeken!
    Groetjes Ton en Maria
  7. Frank Winnubst:
    1 december 2017
    Brrr, al die insecten... Ik ben blij dat het in oktober niet zo was. Wel mooie foto’s, daarop zijn ze bijna aandoenlijk. Veel succes de laatste maand, geniet van tempo piano!
  8. Juul&Olaf:
    1 december 2017
    Geniet er nog maar van jongens, bedankt voor al die mooie verhalen (en foto's!) en nog een goede tijd daar toegewenst!
    Liefs van ons,
    J&O
  9. Juul&Olaf:
    1 december 2017
    Oh ja, van Juul mag je een paar 'beesies' meenemen (:
  10. André en Agnes Verhagen van de Wiel:
    3 december 2017
    Oh wat eng al die beestjes in je huis,ik zou ook geen oog dicht doen.
    Maar het hoort er eenmaal bij in Zambia.
    Ja ze zullen jullie wel gaan missen ,taxi Threes en lekker eten wat jij maakt.
    En ook Leopold in de kliniek natuurlijk.
    Wat is de wereld oneerlijk als we iedere keer jullie verhalen lezen en nogmaals wat doen jullie fantastisch werk.
    Wij vonden het mooi om te lezen en dank daarvoor dat jullie deze verhalen wilden delen.
    We wensen jou Threes en Leopold nog een leuke tijd in het wildpark,en een veilige reis terug naar het koude Boxtel.
    Groetjes van André en Agnes