Aankomst Katete
12 januari 2017
Woensdagmorgen zijn we opgehaald door een chauffeur van het ziekenhuis voor de rit van 7 uur naar Katete.
We schrokken nogal toen het een oeroude vieze Landroover bleek te zijn die bijna uit elkaar leek te vallen. Leopold en ik kregen samen anderhalve voorstoel, achter ging de bagage en nog een aantal kinderen. De chauffeur rook nogal naar transpiratie en ik zat zowat tegen hem aan, dus ff afzien, dat snappen jullie. De hele weg echt keiharde gospels, zien jullie het plaatje voor je?
Enfin, we zijn er gekomen, in de middag werden we bij een huis bij het ziekenhuis gedropt waar niemand ons opving behalve een schoonmaakmeneer. Dit huisje bleek echt piepklein, we kunnen de koffers niet eens kwijt. Bovendien was er niets, geen waterkoker, pan, bord, bestek, helemaal niets. En in het ziekenhuis geen mens die tijd voor ons had, enigszins vreemd en we voelden ons echt beroerd.
Zal ook wel een egokwestie zijn, zoiets als: we komen hier voor niets helpen en willen graag met wat aandacht ontvangen worden. Eerlijk gezegd vroegen we ons gisteravond af waar we aan zijn begonnen.
Maar een nacht slapen onder de klamboe doet wonderen, we hebben tegen elkaar gezegd dat we blij zijn samen te zijn en dat we samen alles aankunnen, mooi he?
Vanmorgen in de mess ontbeten en daar kwam Rob Bleichrot ons opzoeken, hij is hier al 5 jaar chirurg (en af en toe vervangt hij de medisch directeur) met duizend excuses dat e.e.a. zo was gelopen. ( Hij is de man van Wieke Biesheuvel, die al jaren een column schrijft over haar leven hier in de Libelle). Hij is met ons het hele ziekenhuis rondgegaan, heeft ons aan allerlei mensen voorgesteld en heeft toen met ons boodschappen gedaan, van etenswaren tot borden, bestek, waterkoker, ventilator. Hij zet zich in voor een ander huis.
Vanmiddag kennisgemaakt met de medisch directeur, afgesproken dat Leopold morgen met Dr Tim uit Engeland gaat rondneuzen op de interne poli waar hij gaat werken. Ik heb kennisgemaakt met het hoofd van de rontgen en ga maandag met hem kijken wanneer ik kan helpen bij drukte. Ik doe dat het liefst losvast en zonder diensten, zodat ik ook tijd heb voor andere dingen hier.
Dus nu zitten we aan een kopje thee in ons piephuisje, hopelijk gauw een groter huis.
De regentijd gaat op dit moment gepaard met enorme tropische buien die recht naar beneden vallen, snel afgewisseld met zon en het koelt niet echt af. Je wordt alleen enorm nat, maar een plu doet wonderen.
Bijgaand een beeld van ons huisje en de hartelijke groeten van Leopold en Threes
Zo te horen wat startproblemen,maar als jullie misschien een groter huis krijgen komt het vast goed .Jullie zijn een goed team en zullen vast gauw gewend zijn aan de Afrikaanse omstandigheden .Veel succes met jullie werk in het ziekenhuis.We zijn blij met jullie verhalen.Heel fijn dat jullie dit met ons willen delen .
Lieve groet Ans en Han .
Intussen wel mooi een gospelkoor achter in de bak gehad. Heb je thuis niet !!
Na alle startproblemen nu in jullie huisje wel klein maar wel met een riant tuinset !!!
Ik denk dat jullie het samen daar goed gaan maken zeker met zo'n positieve instelling van jullie. Het werken gaat nu beginnen heel veel succes daarmee. Ik kijk uit naar jullie volgende verhaal.
En wat betreft de leefomstandigheden zullengte jullie ongetwijfeld troost kunnen putten uit het boek van Alexandra Fuller!
Met veel respect en hartelijke groeten,
Leo
Ben benieuwd naar het grotere huisje, kun je lekker kokkerellen.
Leuk om foto's en jullie ervaringen te volgen en te delen. Zie uit naar jullie volgende verhaal.
Liefs, Ank
Juliette
Jullie zijn hoofdrolspelers in een film, dat dacht ik toen ik de foto's zag ....Fijn dat we jullie kunnen volgen.
Geniet waar mogelijk en sterkte waar nodig !
Dikke kus van Emile en Marijk