dinsdag 28 februari

Yvonne de hulp heeft de oude gordijnen meegenomen, die kon ze wel gebruiken. Ze heeft een dochter van 6 die bij haar broer woont, ik kan niet precies volgen hoe dat gaat hier maar het heeft te maken met geld en schoolgaan. Ze ziet haar dochter een paar keer per jaar, heel treurig. Nu liet ze laatst heel trots een rokje zien dat ze van het oude badkamergordijn gemaakt had, met de hand, om als verjaardagscadeau aan haar dochter te geven in mei als ze weer komt. Hartverscheurend mooi om haar enthousiasme te zien, maar op die momenten word ik ook heel triest van de armoede en de verschillen in de wereld. Wat wij niet goed genoeg meer vinden, is men hier de koning te rijk mee.

Afgelopen weekend zijn we naar het N’cwala festival in Mutenghuleni  geweest, dat is een feest ter ere van de nieuwe oogst. Het wordt groots gevierd en veel mannen hebben zich reuze heldhaftig uitgedost in dierenhuiden. Normaal is het dragen van dierenhuiden verboden in Zambia, behalve op die dag. De betekenis daarvan is blijkbaar dat de mens onoverwinnelijk is. Er werden traditionele dansen door verschillende stammen uitgevoerd en er wordt dan een stier gedood met speren en het stamhoofd van de Ngoni, een stam hier uit het oosten, moet het bloed dan drinken en zo de nieuwe oogst inwijden. De Ngoni’s eten ter plekke het rauwe vlees van het karkas, maar dat hebben we niet meer afgewacht.

Vervolgens hebben we de golfbaan bezocht in de hoop een balletje te kunnen slaan. Het is een golfclub midden in Chipata gesticht in 1902, vast vroeger een florerende club geweest voor de Engelsen, nu een terrein met hoog gras en slecht onderhouden. Helaas had men er geen clubs en die zijn hier in de verste verte ook niet te koop dus ons golfmiddagje ging niet door, jammer want ondanks het hoge gras hadden we er wel  zin in. Voor de kosten hoefden we het niet te laten: 15 kwatcha greenfee en 10 kwatcha voor de caddy, (totaal €2,50). De greens zijn overigens van aangestampt zand, die browns worden genoemd. We zagen een mevrouw afslaan op hole 1 met een driver, er liepen drie jongetjes op gepaste afstand mee, een met een ijzeren club, een met de putter en een met een hark!

Wieke is gearriveerd en heeft ons linnen beddengoed meegenomen, heerlijk, wat een verschil met dat polyester geplak! Ook hebben we nu een dartbord en een badmintonset  met net, door Rob voor ons in Lusaka gekocht, die we onder het afdak cq de tuin hebben geinstalleerd zodat we ook wat aan sport kunnen doen behalve fietsen. Ik had niet gedacht dat we op enig moment zo blij zouden worden van een dartbord en badmintonset.

We hebben inmiddels een poort  in de tuin maar dat weerhoudt mensen er niet van binnen te komen en gewoon om het huis heen te lopen naar het overdekte terras aan de achterkant. Lastig vind ik dat want ik vind mijn privacy ook belangrijk. En vooral de wetenschap dat ze altijd iets van geld of goederen willen. Bij mij strijdt dan mijn eigen grens en compassie. En mensen zijn schoolkinderen, die dan elke dag komen en met als meer, of de man die zijn fiets hier stalt en vandaag om eten vroeg voor zijn vrouw die in het ziekenhuis ligt. Ik ga maar eens bij Wieke vragen hoe zij daarmee omgaat, zij weet dat wel na vijf jaar.

Fijne dag allen en liefs Threes