donderdag 26 januari

26 januari 2017

Woensdag 25 januari

Nu heb ik door wat een paar redenen zijn dat veel dingen hier zo moeizaam gaan: op een of andere manier neemt niemand uiteindelijk verantwoordelijkheid voor beslissingen en men denkt niet vooruit, meer in de trant van als ik vandaag te eten heb is vandaag ok. Dat gedoe met dat huis wat blijkbaar bij elke expat aan de orde is, is daarom ook voor niemand reden om het in het vervolg te voorkomen. Bovendien is het  hier een enorme rangen- en standen maatschappij bijv. Audreen is de dochter van de bishop (Anglicaanse bishop mag een dochter hebben) dus zit ze in de board, geschikt of niet, maakt niet uit. Connecties is een toverwoord, als je connecties hebt met belangwekkende figuren is je kostje gekocht. Bovendien kan niemand ontslagen worden of gekort op inkomen bij slecht functioneren, er staat geen enkele sanctie op slecht werk, dus hoeft niemand iets harder te lopen of zijn gedrag te veranderen. Ik heb zo het idee dat dit land en vele landen hier oa daardoor niet wezenlijk vooruit komen, psychologie van de koude grond.

De bananen in de tuin zijn rijp dus nu maar eens bananenkoekjes geprobeerd, met havervlokken deze keer en walnoten want we eten tot op heden enkel witbrood dus wat vezels kunnen geen kwaad! Ze zijn ok, ze smaken wel een beetje superhealthy. De ossenhaas was overigens zalig, we hebben echt genoten samen.

Weet je wat grappig is, veel Zambianen hebben 2-3 telefoons, van die oude Nokias met verschillende simkaarten van  verschillende aanbieders. Kennelijk zijn de providers niet erg betrouwbaar dus als je 2 of 3 verschillende hebt ben je altijd wel op een ervan bereikbaar! 

We hebben een tweepersoonsbed laten maken in een openlucht-timmerijtje. We moesten zelf elders een matras kopen, en , klein detail, meteen meenemen. Dus Leopold en ik al sjouwend met een enorm matras door de straten van Katete (bezienswaardigheid, dat snap je) naar de beddenmaker, want die zou beide zaken tegelijk bij ons afleveren, gisteren, niet dus, vanochtend 8 uur, niet dus. Bellen dan maar naar mijnheer Zulu, waar hij blijft. Natuurlijk hebben we beide zaken al betaald zoals het een rechtgeaard Nederlander betaamt, want we hebben toch vertrouwen in de mens? Volgens mij heb ik het drukker dan Leopold met al dit gedoe! Maar om 11 uur werd ik ongeduldig gebeld door mijnheer Zulu waar ik toch was, dus naar het huis gesneld en jawel, na veel gepas en gemeet staat het bed, dus vanavond onze spullen verhuizen en ons eigen plekje creeren.

Het huis is prima, naar Zambiaanse normen zeker! Het is gek hoe snel verveloosheid en krakkemikkigheid went gelukkig, tenminste hier. Thuis zou er van alles al lang aan vervanging toe zijn maar hier doet de tape van Leopold wonderen! Alle ramen al opgemeten en gegoogled hoe ik vouwgordijnen kan maken dus daar ik hoef me niet te vervelen.

Zo nu op de fiets naar Katete iets te eten versieren, kijken wat er vandaag van het land is gekomen en of de slager nog iets fatsoenlijks heeft!

Mooie dag allemaal en liefs,

Threes

11 Reacties

  1. Jan en Rianne:
    26 januari 2017
    Ha lieve luitjes,
    Wat fijn toch dat in deze moderne tijd -door wifi- contact zo snel kan zijn. Zelfs in een toch op vele terreinen nog achtergebleven Afrika ! Denk eens in dat de Nederlanders die na de oorlog naar Canada etc. emigreerden en ook wortel moesten schieten soms weken op een teken van hun dierbaren moesten wachten per brief. Gelukkig kunnen wij nu luttele minuten nadat je bovenstaande blog schrijft meebeleven wat jullie zoal meemaken en dan voelt het in ieder geval toch enigszins dichtbij !! Wat opvalt is dat de westerse efficiency daar niet werkt... Er is maar 1 remedie: go with the flow en onthaasten !!
  2. Ans v Hees:
    26 januari 2017
    Lijkt me inderdaad een prachtig gezicht ,jullie samen een matras sjouwend door de straten van Katete,maar wel jullie eigen nieuwe matras ,waarop je straks heerlijk zult slapen .Je hebt wel een dagtaak met al dat gedoe en geregel om je huis in orde te krijgen .Veel succes met de verdere inrichting .
    Gr vanuit een koud maar zonnig Boxtel .
  3. Nori:
    26 januari 2017
    Ik denk dat je spijker op zijn kop slaat, Threes, voor de dag van morgen zien we wel weer verder is echt de filosofie en lange termijn planning bestaat niet. Het is voor veel mensen al moeilijk genoeg om voor 1 dag alle ballen in de lucht te houden , vooral de vrouwen moeten op het land werken, kinderen baren koken, voor familie zorgen etc....Er zijn boeken volgeschreven over dit probleem en het kan je eindeloos bezig houden: waarom kunnen deze landen zich niet naar een klein beetje hoger level tillen , het hoeft heus niet allemaal zo als bij ons want dat is vaak ook compleet van de zotte, al die malle regeltjes die wij er op na houden ....ik hoop dat jullie matras voldoet en misschien kun je een aantal geïnteresseerden leren hoe ze vouwgordijnen moeten maken, misschien business voor hen ? Ik verheug me alweer op je volgende verhaal lieve groeten vanuit Java !
  4. Sander:
    26 januari 2017
    aardige psychologie van de koude grond! daarbij komt dat het westen en nu ook china het continent al tijden lang stelselmatig leegroven en dat ontwikkelingsgelden die bestemd zijn voor vooruitgang regelmatig aan de verkeerde strijkstok blijven hangen
  5. Truud:
    26 januari 2017
    Ha Threes en Leo,

    Wat een cultuurshock he! Top om jullie verhalen te lezen en heerlijk dat jullie nu je eigen huis krijgen, In maart kom ik je haar wassen hoor Threes dat is ook zo'n gedoe zo lijkt me. Met name het uitspoelen is een fijne uitdaging.
    Ben je er al achter of je oppashond heeft gebeten? Toch een dingetje lijkt me!

    Liefs
  6. Marijk:
    26 januari 2017
    Hu San, wat streng ben je. Beide kunnen toch waar zijn ?
    Wanneer kom je eten ? Liefs van je tante
    Threes en Leopold, geweldig om zo uit de eerste hand een Afrikaans land te leren kennen !

    Liefs van je tante
  7. Ilone de Bruijn:
    26 januari 2017
    Haha, mooi verhaal weer!
    Geen tijd om je te vervelen!
    Zijn er geen locals die erbij gaan zitten om te kijken hoe druk je bent? Ook dit zou kunnen passen in het plaatje
    Leuk te horen wat jullie allemaal meemaken.
    Groetjes,
    Ilone
  8. Rian:
    26 januari 2017
    Inderdaad lachen jullie met het bed door de straten , het brengt een grote smile op mijn gezicht. Je kan trouwens leuk schrijven Trees, misschien alles in boekvorm later!
  9. Sander:
    26 januari 2017
    @ marijke:

    zeker dat bedoelde ik ook! ik kom graag eens eten binnenkort. we bellen :)
  10. Jo:
    27 januari 2017
    Love you!
  11. Hans:
    28 januari 2017
    Lieve Threes & Leopold,
    Jullie zijn inmiddels een paar weken aan het inburgeren. Met veel plezier jullie ervaringen gelezen. Ik moest gelijk denken aan de meerwaarde van jullie reis en verblijf rond Katete. Stel dat alle burgers in Nederland zo'n reis maken dan begrijpen ze bij terugkeer in Nederland beter de dilemma's van vluchtelingen die zich hier willen vestigen. Vanuit dat perspectief is het voor mij genieten om te lezen hoe jullie tegen van alles aanlopen en daar oplossingen voor weten te bedenken of situaties (noodgedwongen) nemen zoals ze zijn. Dat geeft vertrouwen voor de komende weken. Ik wens jullie veel plezier en mooie ervaringen. Lieve groet: Hans Hotting