gastblog Frank, Josette en Jos

Ik geneerde mij altijd wat bij het betreden van een markt of een dorp. Het was een mengeling van gêne en waakzaamheid; gêne voor mijn rijkdom en anders-zijn, waakzaamheid vanwege mijn rijkdom en kwetsbaarheid. Nu ben ik de gêne voorbij en is de waakzaamheid niet nodig. Toen was zo’n 25 jaar geleden in Uganda en nu is in Katete, bij Leopold en Threes.

Hun huis waar wij gastvrij logeren ziet er net zo uit als ik het me had voorgesteld. Het is hetzelfde soort huis waar toen de Memisa artsen in woonden in Uganda: dezelfde bruinrode poreuze stenen, dezelfde grijsbruine betonnen vloer die doorloopt in de veranda, dezelfde vuilwitte ijzeren kozijnen met dunne burglar bars, dezelfde bruine verweerde houten deuren en witte hardboard plafonds.

Katete is een handelsplaatsje langs de grote weg (The Great East Road) naar Malawi en Mozambique, een verzameling winkeltjes en markten in het stoffige zand, tussen taaie bomen en spaarzame struiken onder een blakerende tropenzon. Kleurrijk, lawaaierig, winderig, met vrolijk geverfd en bladderend stucwerk en vol van felgekleurde plastic artikelen uit China. Vrouwen lopen in fleurige doeken met emmers op het hoofd van huisje naar winkeltje, kinderen lopen of fietsen langs de weg en mannen praten en handelen in het stof van andermans auto.

De compound van Leopold en Threes is dan een oase van rust. We zitten in de schaduw van de mangoboom en proberen ons zo min mogelijk in te spannen. Het is 37 graden warm rond het middaguur en ’s avonds koelt het maar een beetje af. Kopje thee of koffie drinken, glas koel water, ’s avonds Castle of Mosi bier, een boek lezen, wat praten over het leven hier, geen haast, genieten van de rust.

Toch zijn we 2 ochtenden vroeg opgestaan om in onze fietskleding op de mountainbikes te gaan fietsen over de rode zandpaden, door de kleine bruine dorpjes, langs de schrale gele landbouwveldjes, tussen de vaalgroene struiken en bomen door. Dat heb ik 25 jaar geleden niet gedurfd; nu heb ik Afrika vanaf de fiets gezien. En overal worden we vriendelijk goedendag gewenst of gastvrij aangesproken als we even stoppen voor een foto of een slok water.

Vanmiddag gaan Jos, Josette en ik het ziekenhuis van Leopold bezoeken; ik verheug me daar geweldig op. Daarvoor serveert Threes de lunch, nooit zomaar een boterhammetje maar altijd iets warms met creatief gebruik van de voorhanden ingrediënten. Vanavond komen de Europese collega’s van Leopold eten bij restaurant Threes, samen met ons. Biertje erbij, het leven in Afrika kan goed zijn.

Ik voeg wat foto’s toe van onze fietstocht, misschien een beetje raar, maar het was een bijzondere ervaring!

Frank Winnubst (van De Gouden Pollepel)