gastblog Nicolette

Ruim 2 weken hebben Jan en ik bij Leopold en Threes in Katete gelogeerd.

Wij kwamen met de bus van Lusaka naar hun dorpje, duurde 8 uur en het was snikheet.
Halverwege was er een sanitaire stop in de middle of nowhere: we kregen 5 minuten, vrouwen naar links, mannen naar rechts in de struiken. Zambiaanse vrouwen plassen staand, handig met de chitenges, soms wel 3 over elkaar.
Om 7 uur s'avonds rolden wij de bus uit in de zeer gastvrije armen van Leopold en Threes.

Vanuit Tikondane, een lodge in de buurt, worden projecten georganiseerd en ook Zambianen opgeleid om voorlichting te geven over  bv. familyplanning, hiv/aids.

Zo is er ook een malnutritonproject: ik ben mee geweest naar een dorpje waar kinderen onder de vijf jaar met een afwijkende groeicurve mee mogen doen aan dit project. Een afwijkende groeicurve kan ontstaan door bv diarree, een nieuwe baby waardoor borstvoeding voor de kleine boreling is, onvolwaardige voeding of te weinig voeding.
Op de fiets met z'n drieën over stoffige wegen, het heeft al lang niet meer geregend, naar een klein dorpje met ongeveer 500 inwoners.
Man Ezra hangt aan tak van een boom een weegschaal met daaraan een zak waar de te wegen kinderen in gehangen worden en vrouw Misosi heeft de papieren met de gegevens van de kinderen. Deze kinderen worden 6 weken lang iedere week gewogen.
De moeders krijgen gedurende die 6 weken een zakje met een poeder: eiwitrijke gedroogde  bladeren van de Moringoboom, aangevuld met melk, chocola en suiker, dus lekker zoet en dat poeder wordt door de pap gedaan van de ondervoede kinderen. Daarnaast krijgen de moeders voedingsadviezen.
De bedoeling is dat er over 3 maanden weer gewogen wordt en 3 maanden daarna opnieuw. Op mijn vraag en hoe daarna worden de schouders opgehaald. Dan is er geen geld meer....

Op een ochtend hebben 3 diëtisten mij laten zien hoe zij werken in het St. Francis Hospital.
Zij maken zelf sondevoeding en eiwitrijke voeding voor bv kinderen met brandwonden.
Lang geleden werd dat in de Nederlandse ziekenhuizen ook door de diëtisten gedaan.
Ben ook op de kinderafdeling geweest waar een paar moeders waren met hun ondervoede baby's.
s' Avonds kreeg ik daar een verdrietigheidsaanval van als ik weer die gezichtjes met alleen ogen van die baby's voor me zag.

Ook heb ik een uur bij mijn broertje in de airconditioned spreekkamer
gezeten. Een hectisch gebeuren, Iedereen bemoeit zich met elkaar, Leopold beschreef dat ook al. Wat ik vooral zo leuk vond om te zien, is dat hij van het werk en de manier waarop dat gebeurt zo geniet.

En dan het dagelijks fietsen met Threes naar het dorp: heen altijd wind tegen, we vonden het goed ivm conditie dan heel hard te fietsen, maar na een paar dagen het dan ook heel warm te hebben, is besloten het tempo aan te passen.
Soms waren tijdens het fietsen mijn knieën bloot. Een vrouw, gewikkeld in vele doeken, riep dat mijn dress too short was. Volgende dag had ik een lange broek aan.
Ook het lekkere eten van Threes is al vele malen terecht geroemd. Zij weet met beperkte middelen en mogelijkheden toch iedere keer weer een heerlijke maaltijd op tafel te zetten.
Wat mij opviel is dat de winkeliers Threes steeds heel hartelijk begroeten en dat zij veel met elkaar lachen.

Iedere avond "harten jagen" op de veranda met gelukkig wisselende winnaars.
Deze avonden waren steeds heel dierbaar.

Jan fietste bijna elke dag naar Tikondane om het wel en wee van de lodge met Elke, de oprichtster van Tikondane, te bespreken.

Ik heb een heerlijke tijd bij Leopold en Threes gehad.
Een lang gekoesterde wens is in vervulling gegaan: Afrika van binnen zien!

Lieve Leopold en Threes,  dikke kus en zikomo kwam biri, Nicolette