maandag 16 januari

Om half 7 opgestaan, ontbeten en koffers en tassen vast ingepakt om na het werk naar de hemel op aarde te verhuizen. Rob stond al startklaar om ons de sleutel te overhandigen, naar Lusaka te rijden en vandaar naar het vliegveld.

De hulp (komt elke ochtend en doet ook de was) was het bed al aan het verschonen in de airco-slaapkamer. We kunnen niet wachten tot vanavond als we aan ons biertje en wijntje zitten op het overdekt terras in de luie stoel!

Dat wassen gaat overigens met de hand en het drogen aan de lijn. Vervolgens moet alles heet gestreken worden want er zijn vliegen (mumbu vliegen) die eitjes in het schone wasgoed leggen als het buiten te drogen hangt en die beestjes kunnen in je huid kruipen. Dat geeft dan lelijke ontstekingsplekken tot ze eruit kruipen, akelige plaatjes in Leopolds tropenboek! Miasis heet die naarheid.

En toen ging Leopold spreekuur doen en ik meldde me bij de rontgen.

Voor het begrip: er is rechts een rontgenkamertje met achter de schakeltafel een donkere kamer en een donkere kamer-jongen die de films daar uit de cassettes haalt en ze door een ontwikkelapparaat haalt, de cassettes weer vult met schone films en er weer uitkomt. (Met de hand ontwikkelen is bij nader inzien ook hier ouderwets). Er is 1  rontgenbuis met tafel en wandstatief en een rijdbaar apparaat voor op zaal. Er waren 3 mannen de rontgentafel aan het repareren want die liep niet goed. Er was Sara, een rontgenlaborante, Ivy, ook een laborante, en nog 3 mannen waarvan ik de naam nog niet heb verstaan, eveneens laboranten. Links is een echokamertje en daartussenin een wachtkamer vol patienten en een kantoortje. Ik zat volgens afspraak te wachten (een uur ongeveer) in dat aftanse kantoortje op Head X-ray Department Mulangwa Huppeldepup genaamd want het was tenslotte mijn eerste dag. Maar ik zag de drukte en de vele X-ray technicians en dacht bij mezelf: wat kom ik hier doen nu, ik loop alleen maar in de weg in deze chaos. Bovendien ben ik nog steeds aan het landen hier dus nog niet zo bestand tegen meer chaos dan het leven op dit moment sowieso al is. Bovendien heb ik de tweede Lariam pil vanmorgen ingenomen en ik kreeg daar de vorige keer wat paniekaanvalachtige verschijnselen van dus ik moet op mijn stoel gaan zitten met een boek denk ik.

De nutteloosheid van mijn vandaag meewerken bleek ook wel uit mijn gesprek met Mulangwa want hij had mij bedacht als advicer, (er wordt zomaar aangenomen dat ik meer weet dan zij!) Ik vroeg wanneer het beste moment zou zijn om rustig ingewerkt te worden en ook van nut te kunnen zijn want hoezo adviseur, ik?

Zaterdag was eigenlijk de dag dat hij mij goed kon gebruiken want dan was er maar 1 laborante voor zowel echo als rontgen, dus ik ga zaterdag terug om eens op mijn gemak e.e.a. te bekijken, wat foto’s te maken en van nut te zijn.

Nu zit ik weer in het huisje met alle koffers ingepakt op bed aan een kopje koffie en ik ga zo stampei maken bij Audrin (zij gaat over behuizing) om ons dreigement van de lodge in het wildpark te melden.

Ik zal nog even wat foto’s schieten van het huisje want straks kan het niet meer, hoera!

Die komen later want ik kan ze niet van het fototoestel op de computer krijgen, laat staan in de blog, dat is Leopolds taak in het bloggebeuren vooral.

Liefs allemaal en niet teveel klagen hoor, over het weer of over de politiek, of dat je je handicap weer niet hebt gespeeld!

Mooie dag, Threes