maandag 8 mei

Maandag 8 mei 2017

Lang geleden dat ik zelf verslag heb gedaan van ons leven hier, maar Leopold en de kinderen hebben de honneurs prima waargenomen! Wat een verhaal he, over de geldsmoesjes in Malawi, nou, op de terugweg zijn we nog drie keer aangehouden en hebben we twee keer daarvan moeten betalen. Het schijnt erbij te horen vertelde Leopolds collega Tim die lang in Malawi heeft gewerkt omdat de politie een schandalig laag salaris verdient als ze al uitbetaald krijgen. Dus ook dit noemen we dan maar ontwikkelingswerk.

We zitten weer samen in ons huisje en voorlopig hebben we tot eind augustus geen gasten meer, en hoewel Leopold en ik het prima samen kunnen vinden, is gasten hebben heel gezellig. Heb ik ook een beetje bed and breakfast-idee, wat ik eigenlijk al heel lang heb gewild, waar het echter nooit van is gekomen. Maar leuk vooruitzicht dat de bed and breakfast in het najaar volgeboekt is! Nu even nagenieten van de gezellige tijd met alle gasten tot nu toe!

Een paar weken geleden ben ik met Wieke naar Christine geweest die in nood bij Wieke aanklopte. Haar man en drie zussen zijn overleden aan aids. Ze heeft zelf een zoon van 20 met een pas geboren kleinkindje die elders woont. Ze leeft in een huisje van pakweg 30 vierkante meter in 3 ruimtes met 6 kinderen van haar drie zussen, waar zij nu voor zorgt. En ze vroeg om financiele hulp om haar huisje uit te bouwen. Dus Wieke vroeg of ik mee ging omdat twee meer zien dan een, ter beoordeling van de hulpvraag. Christine woont in een dorp aan de andere kant van Katete en ze heeft de stenen voor haar huis destijds zelf gemaakt voor en na haar werk in Tikondane. Ik vond het een voorrecht om een inkijk te krijgen in het leven van zo’n moedige, opgewekte vrouw die zorgneemt voor zes neven en nichten. Wieke heeft haar vraag direct gehonoreerd en we waren allebei zeer ontroerd door de blijdschap van Christine. Aangezien Wieke in Nederland is ga ik over een paar weken kijken of Christine al is begonnen, om een beetje de vinger aan de pols te houden.

Het kokkerellen in Tikondane doe ik nog steeds, ik vind het leuk om te doen, hoewel ik geen idee heb of de meiden het leuk vinden en vooral ook of ze het lekker vinden. Dat vind ik hier wat lastig, de gewenste antwoorden waar ik niet van op aan kan. Ze zeggen dat ze het leuk en lekker vinden, maar ja…We gaan het beleven als we er over een paar weken met 15 mensen een driegangen menu gaan eten zoals geoefend! En dan zonder mijn hulp, ik ben dan ook gast!

Buurvrouw Eri en Monique zijn na 3 weken vrijwilligerswerk bij Tikondane voldaan vertrokken naar het wildpark om even bij te komen, waarna ze weer hun leven in Boxtel oppakken!

Zondag naar de winkel van Aaron gefietst, zo’n 4 km richting Lusaka. Wieke heeft Aaron (haar huishoudelijke  en waterputhulp) geadviseerd iets te starten los van zijn werkzaamheden bij Wieke en Robert, vandaar zijn hardwareshop. Met Gods gaven, zoals je ziet op de foto, moet het vast goed lopen! Ook zijn huis moesten we zien een km verderop, waar we weer trots werden rondgeleid en de hele familie op de foto wilde. En in zijn village natuurlijk een waterput, een zegen wat Wieke doet voor al die dorpen!

Zo, ik ben weer bij en jullie ook, fijne week en schiet de formatie een beetje op?

Lieve groet, Threes, ook namens Leopold